Jen Japoński

Symbol	Kupno	Sprzedaż
Dolar amerykański	USD	3.79	3.83
Euro	EUR	4.25	4.28
Funt brytyjski	GBP	4.97	5.03
Frank szwajcarski	CHF	4.49	4.54
Korona duńska	DKK	0.51	0.54
Korona norweska	NOK	0.3	0.32
Korona szwedzka	SEK	0.325	0.3495
Dolar kanadyjski	CAD	2.66	2.72
Dolar australijski	AUD	2.39	2.455
Jen	JPY	0.026	0.029
Korona czeska	CZK	0.164	0.174
Forint	HUF	0.0101	0.0111
Rubel	RUR	0.35	0.45
Lit litewski	LTL	0	0
Hrywna	UAH	0.085	0.1
Lewa	BGN	2.09	2.19
Kuna	HRK	0	0
Lira turecka	TRL	0.11	0.125
Lej rumuński	ROL	0.8	0.865

(Jen 円, en, jen, koło, krąg) – jednostka walutowa Japonii, kod walutowy wg ISO 4217: JPY.

Symbol: ¥

Monety: 1, 5, 10, 50, 100, 500 (¥)

Banknoty: 1000, 2000, 5000, 10000 (¥)

Jen to jedna z głównych wymienialnych walut świata. Jest bardzo ważny nie tylko w strefie Pacyfiku, a także istotny dla gospodarki Stanów Zjednoczonych

Historia

Rodowód współczesnej waluty japońskiej wywodzi się od srebrnych talarów, którymi płacili kupcy amerykańscy i europejscy za herbatę, jedwab, porcelanę i sztaby złota. Talar nazywano okrągłą monetą, co oznaczało po japońsku "jen". Przed rewolucją Meiji (1868 r.) wszelkie transakcje handlowe rozliczano w lokalnych produktach. Rolnik wymieniał ryż i inne produkty zbożowe oraz warzywa z rybakiem na suszone ryby i algi. Wędrowni rzemieślnicy za wykonywane prace otrzymywali zapłatę również w produktach rolnika. Ciekawym rozwiązaniem handlowym były transakcje dokonywane przez wędrownych handlarzy, którzy wcześniej w ustalonych dniach odwiedzali gospodarzy, proponując swoje artykuły. Lekarstwa w określonej ilości zostawiali bezpłatnie, aby po ustalonym czasie pojawić się ponownie i sprawdzić, ile lekarstw zużyto. Wówczas gospodarze płacili za uzupełniany zapas.

W początkowym okresie Meiji spotykało się w obiegu monety z brązu, okrągłe z kwadratowym otworem utrzymane do końca XIX w (zdjęcie u góry: pół taela, brąz, ok 221 pne, źródło: strony internetowe Currency Museum of the Bank of Japan). W tym czasie transakcje z cudzoziemcami rozliczano w srebrnych taelach (chińska uncja). Od 1870 r. w miejsce ryżu, głównego miernika wartości, złoto stało się podstawową jednostką monetarną. Był to jen zawierający sto senów, dzielący się na momme (mon) w formie monet.

Państwowa Mennica założona została w Japonii w 1871 r. Podatek uiszczany w ryżu oraz w innych produktach od 1873 r. zaczęto płacić w pieniądzu.

Pierwszy banknot ukazał się w japońskiej emisji rządowej w 1872 r., miał wartość 10 senów. Senówki uważano za odpowiednik centa. Bank of Japan rozpoczął emisję od 1885 r.

W 1940 r. minister spraw zagranicznych Japonii, Matsuoka Yosuke, wynegocjował dziesięcioletni trójstronny układ z Niemcami i Włochami, zapewniający wzajemną pomoc w razie konfliktu zbrojnego. Japonia wówczas zaczęła gwałtownie potrzebować surowców naturalnych, które mogła znaleźć tylko w południowo-wschodniej Azji. W okresie II wojny światowej wojska japońskie zajęły południowe Indochiny. Japończycy zaatakowali Filipiny, Hongkong, Birmę, Syjam, Nowà Gwineę i Indie holenderskie. Rząd japoński dla swoich wojsk działających na terenie Azji wyemitował banknoty w rupiach i pesos. Pierwsze monety okolicznościowe wyemitowano w Japonii w 1964 r. z okazji Igrzysk Olimpijskich w Tokio (o nominałach 100 i 1000 jenów). Następnie ukazały się monety w 1972 r. z okazji Olimpiady w Sapporo, w 1976 r. z okazji 50-lecia panowania cesarza oraz w 1994 r. z okazji otwarcia lotniska Kanasai.

W latach 1949-1971 jen był sztywno powiązany z dolarem: 1 USD = 360 JPY

Monety japońskie: